ne oluyor, ne bitiyor, ne başlıyor...
yaklaşık bir hafta once kuru bir asfalt yuzu görebildim, ve ayağımnda yumuşak bir ayakkabı ile üzerine bastım. kar yığınlarına basmak güzel olabilir amabuzlu yollarda yürümeye çalışmak pek güzel birşey sayılmaz. mutluluk verici bir kac gun ardından tekrar nemlenmis asfaltlar ve kaldırımlar. hayatımda gordugum en sinemasal görseldir (bu kelime gitgide popüler olduğu için kullandım), ıslak sfalt. ısrarla yumuşak tabanlı ayakkabılarımla ve mutlulukla basıyorum. çoraplarımın ıslanması ya da gribin eşiğinde olmamla karşılaştırılınca bu anı yaşamak daha avantajlı (gibi).
evet hastalanıyorum, dünya iç hastalıktan çıkmamış gibi görünüyor. sadece ışığın vurduğu ve gecenin ortasında parıl parıl parlayan şu asfalt... bu mutlukla ölmek istemem.
