sene-i devriye

doğduğum, büyüdüğüm ve doyacağım kentlere çok uzağım; daha çok insan görüp tanıyacağım, daha çok insan ve şehir beni öldürecek ve yaşatacak; gazımı alacak, güneş dönüp dolaşıp yine yakacak ama şimdi pamuklar yapışmış dallara ve 0.9 kalem ucuyla yapıştırılmış beyaz el işi kağıtları dökülmekte uhular yetersiz kaldığı için gökyüzünde... gaz alırken düşündüm de e bi yıl önce nerdeydim ve şimdi neredeyim, tüm bu insanlar gaz almak için bekleşiyor, yüklenip boşalıyor; yanıp tutuşuyor; tükeniyor sonra gazları tükeniyor ve sonra doldur-boşalt taktiğiyle yükleniyorlsr karşı kaleye...

seneler devrilirken, sene-i devriyesinde bir yeni başlangıcın ve bitişin; önümdeki amcalar kapalı ortamda sigara yasağına girmek üzere olmanın telaşıyla hızlıca doldururken ciğerleri dumanla, ben de radiohead'in seslerini doldururken kulağıma, aklıma düştü bunlar. bir dönem daha bitti ve artık yeterli miyiz değil miyiz görmeye az kaldı? yoksa gazımızı mı alacaklar yine, yeni bir döngüde... bilemedim...

bu gönderiye ilham veren şarkı:silah sesleri geliyor üçümden hiç yokken, şüphe ediyorum ellerimden

"benim diye bu evdeyim ve karnım tok ve aynada yine kimse yok..."

gaz var neyse ki; karnım da tok; elektrik kesildi tam bıçak sırtı başlayacakken, korktum bir an, ilk defa kesildi bu evde ve tekken; TEK eskidendi TEDAŞ şimdi; Başkent Dağıtım'a sevgilerle, zaten hiç çalışma isteği yoktu; tütün ve çay vardı neyse ki (iki oldu bu!) korkunca karanlıktan, şarkı açtım ben de; ne iyi olmuş, bu satırlar çıktı işte...