bir yıl daha biterken...

diskötek uzakta; avrupanın derinliklerinde; meydan bize kaldı: yazalım!

ne yılbaşları geçirdim, aslında yoktular; otel odalarında; şehir meydanlarında, ne heyecanlar kanımda; sessiz; ter ve ten; arzu ve tutku; yalnızlık ömür boyu. gitme kal dediler; kalamadım; 1 yıl önce 1 yıl sonra; neydim ne oldum; kendi yarattığım canavarın esiri oldum. şimdi kanımda kimyasal bir yangı, roller değişti; omuzlarıma alıp yükselttiğim bir hayatın acısı... tam da kıçımda!

bir yıl daha biterken, görüyorum ki aynı yanlışları yapmaya devam ediyorum; daha iyi yapmak için belki; pratikle güçleniyor tahayyül dünyası; etrafımdaki insanlar azalıyor gittikçe, kendi yazdığım oyunların repliklerinde... artık tek kişilik oyunlar makbul zaten, üzülmeye gerek yok belki; "tek kişiyim ben hala, ayıldım düşlerimden daha dün, ayrıldım dünlerimden daha dün".

dünler birikiyor bir bir; acılar da içimiz de; hayat yeniden başlıyor her an; nefes alıp vermek gittikçe yorucu oluyor öte yandan; yeni bir yıl biterken; yeni bitişlere üzülürken; dünyanın da yorulduğunu hissediyorum biraz benim gibi, dünya etrafımda dönüyor sanki, ha gayret... döndürmeliyim dünyayı!

(devamı şurada)