mutlu ve mutsuz saatler üzerine...

anglo-sakson ülkelerinde happy hours olarak bilinen, dilimize mutlu saatler olarak çevrilmiş bu kavramın/olgunun/saplantının/hercümercin farklı boyutları bulunmakla birlikte, çoğunlukla bir başkasıyla olmaya tekabül eder; yanında alkol, çerez misali iyi gider ve tabii ki kahkahalar mahçup ve hınzır veya muzur ve kaçamak ya da mağrur bakışlara eşlik eder... mütemadiyen devam eden geyik muhabbetinin yanı sıra müzik de işin içine girer. doğan bu keşmekeşin içinde çok şeyden bahsedilebilir: göçmenlikten, mültecilikten, mülteci kadınlardan, feminist kadınlardan ve ne olacak bu fener'in halinden. çoğaltılabilir. ama şurası muhakkaktır ki mutlu saatler, sadece ve sadece kendinden uzakta güzel bir ülke gibidir; ne başkası ne kendin için bi şey yapmak zorundasındır, o saatlere mutluluğu veren düşünmemektir, üzülmemektir, seni üzenleri kendinden uzak tutmaktır, daha fazla mutluluk ve daha fazla herşeydir. düşüncesizliktir, herşeyi daha fazla düşüncesizce geçiştirmektir. daha fazla ve daha fazladır. ve tabii ki çok daha fazladır. buna mukabil mutlu saatler, sana ne kardeşim'in uzaktan akrabasıdır; ee yeter artık sıkıldım'ın ise üvey kardeşi, sevmediği için uzak durulan; lanet olsunur öyle kardeşe; ve daha fazla mutlu saat, daha fazla başkaları demektir ki bu da kendinden kaçışın en güzel yoludur; başkaları ne güzeldir bizi mutlu eder onları düşünmediğimiz ve onlar bizim için piyon olduktan sonra. konuyu dağıtmadan mutlu saatlerin, mecburen mutluluk getirdiğini de eklemeli. hafta sonu yaklaşırken mutlu saatler de yaklaşır ama en güzeli cuma akşamıdır.

mutsuz saatler ise insanın kendi kıskacına girip kendi duvarlarında hapsolmasıdır. bu kadar.