bir şeye karşı koymaktır...

...aşk. hmm, duymuştum şehirdeydim. şehirlerden bir şehirdeydim; indim. gittim geldim; aradım buldum; kibritin yanan ucundaydım. kibritin yanmayan ucunda kaldı. geçmiş oldu. geçmiş oldum. geçmiş oldun. neydim, ne oldum...

bu kadar şarkı-şiir bu yüzden varmış demek ki dünya yüzünde; saçmaladım yine.

bugün yağmur bir kadın saçı; dinliyorum dinliyorum; yalnız yatıyorum yine. yyy. onca ayın bedelini ödüyorum, ödeyeceğim, daha çok dinleyeceğim yağmuru- uzanırken, sen uzaktsın ben uzanmış olacak daha çokça kere, ve sonra kar yağacak daha, anıları örtemeyecek başka şeyleri örtse de, neyse ki anılar bizi yalnız bırakmaz. teselli bul türküsünden, hepsi biter-hayat kalır. böyle durumlarda ne denir? yüzünü dökme, denir belki; yalnız sen misin bi düşün-unutan sevilmeyi; gözleri getirin gözleri-birleşip salı verelim iki tek gölgeyi. içeriden yeni çıktım- dünya almıyor beni.

bir şeye karşı koymaktır: belki de sessizliğe. bu boş evin sessizliğine, gözlerime yüklenen sıvı basıncına, mideme binen ağırlığa, boğazıma takılan kelimelere, kendime, kendine, ödeşmeler bitmiyor, onlara da karşı koymak lazım, eve yalnız dönenlere karşı koymalı bir de; ısrarla çevirmeli yollarından. yyy. çiçekçilerin önünden başı eğik geçenlere, bir başına kahvaltı edenlere. tek ve güçlü, diyenlere. ama ne yaparsın, karılmış harcımız yalnızlıktan.

yazdım suyun üstüne: bir şeye karşı koymaktır kolaj. yalan.