eksik-yanlış-yorgun...

ne yazabiliyorum ne okuyorum; o görevi diğer parçaya devrettim sanırım; hele bi geçsin tezden... yaz sonu yorgunluğu, evde oturmanın yorgunluğu, 3 günlük tatilin yorgunluğu; neyse ki hala kalp kırabiliyorum, dilim bi karış; bi yerlerden sızıyor hala kan: hayattayım! demek ki yol değiştirirken beklenen radikal değişime bünye o kadar da hazır değilmiş, diyorum...

yeni bir döneme yeni evde girerken eski ankarada, eski alışkanlıklardan bi türlü kopamamanın kızgınlığını taşıyorum içimde. kafamı bi türlü rahatlatamamanın, sürekli bi şeyleri yanlış yaptığımı düşünmenin...