kendimi tüketmekle meşgulüm...

"neden bana bizden bu kadar gerisini sen halledeceksin dediklerinde isyan etmedim". bilmiyorum. o an için yapabilirim gibi geldi. yapmak için de elimden geleni yapıyorum. yapamıyorum. aslında attığım her adımın kendimi tükettiğine şahit oluyorum. yolu bulmaya çalışırken yoldan olduğumu fark ediyorum. bu da bir yoldur diyip susuyorum. susarken, tüketim daha sert bir hal alıyor. aslında susmasam bağırıp çaırsam herkesi suçlasam belki biraz daha hafiflerim. olmaz. daha da hafiflersem uçar giderim. birazcık sağlam basmalıyım şu zemine. meşguliyetimin keyfini çıkarmalıyım. hem allah çalışanı sever; bu da bir iştir. kendiyle meşguliyet. ama en azından bir işi iyi yapmalıyım; kendimi başarıyla tüketebilmeliyim. beni yeniden dolduranlarla mücadele etmeliyim, dolduruşa gelemeden...